Nieuw jaar in zicht...

Een nieuw jaar voelt altijd als een nieuwe ronde met nieuwe kansen. Zo voelt het voor mij ook. Ben ik nu nog wel eens terug aan het kijken naar een hectisch, heftig 2009 mijn ogen zijn toch echt gericht op 2010. Een nieuw jaar geeft ook hoop alsof het iets is dat je niet in eigen hand hebt. Maar veranderingen komen niet vanzelf en worden meestal vooraf gegaan aan afscheid nemen. Laten we even aannemen dat 2009 voor mij het jaar van afscheid nemen was dan is 2010 het jaar van een nieuwe start. Een jaar voor mij om al het geleerde opnieuw in praktijk te brengen voor vertrouwen en boordevol enthousiasme. Het jaar 2010 is voor mij het jaar van een nieuw stevig en degelijk fundament.

Ik ben nu bezig met het concrete workshopprogramma en met name heel hard aan het nadenken over de namen die daar bij horen. Het moeten gekke namen zijn die op je lachspieren werken, iets zeggen over de inhoud. Moet het in het engels waar ik naar neig of toch gewoon nederlands of moet ik zelfs Helmondse namen gebruiken. Vanavond tussen de gourmetpannetjes, kinderfilms en sterretjes ga ik daar toch eens over na denken. Hoezo work-a-holic?

Ik wens iedereen een heel goed 2010 met gezondheid, liefde, humor en passie.

Website take 101

Stel dat ik een websitebouwer was, dan had ik al behoorlijk wat websites gemaakt de laatste tijd. Bij mij gaat alles in meerdere delen, ik ben er inmiddels aan gewend. Ik kan het niet uitstaan als iets er niet uitziet zoals ik dat in gedachten heb of wil. Het gevolg is dat ik nu dus voor de zoveelste keer weer bezig ben met mijn website want het moet en het zal al is het het laatste wat ik doe. Het zullen de dagen wel zijn dat mijn gevoel voor drama hoogtij viert maar dat terzijde. Even serieus: ik was zo druk aan het tekenen dat ik ook maar eens wat ging tekenen voor mijn website. Gevolg: kramp in mijn handen van het tekenen maar ook eindelijk een resultaat dat enigszins in de richting komt. Eindelijk, er gloort hoop aan de horizon. Ik kan het soms niet helpen dat ik de hele dag met een smile en twinkeloogjes rondloop, aangezien ik niet verliefd ben moet dat toch echt komen vanuit het feit dat dit doen mij zo gelukkig maakt. Ik zou bijna, lees bijna, zeggen dat geen man hier tegenop kan. Als bijna verstokte single mama vind ik dat ik dat ook best mag zeggen of het me zal helpen dat boeit me eigenlijk niet. Doe mij maar een lekker ongecompliceerde pen, goed gevoel gegarandeert!

Kleurrijk zonder kleur?

Kun je iets kleurrijk maken zonder kleur te gebruiken? Een tijdje geleden werd ik door iemand gewezen op de website http://www.straatjutten.nl/. Het idee is om elke week een dag de straat op te gaan met camera en door anders te kijken op nieuwe ideeën te komen. Nu is dat niet voor elke bussiness toepasbaar maar voor de creatieve industrie overduidelijk wel. Zo liep ik dus gisteren door het prachtige witte landschap te genieten van die tijdelijk kleurloze wereld. Met het straatjutten in mijn achterhoofd kwam ik tot de conclusie dat iets dat ineens opvalt doordat alle kleur weg is zo'n emotie kan oproepen. Omdat mijn website nog steeds niet is wat ik in mijn hoofd heb ben ik steeds op zoek naar een manier om mijn gevoel tot een concreet beeld te smeden. Nog helemaal in de flow van het craften ben ik nu bezig met illustraties in zijn meest basale vorm. Gewoon met wit papier en een zwarte fijnschrijver. Het resultaat zijn pure vormen die toch kleurrijk zijn ondanks het ontbreken daarvan. Wow, eindelijk kom ik nu steeds dichter bij een beeld dat ik zoek. Ik nieuwsgierig naar wat het me uiteindelijk brengt maar het gevoel is goed. Mijn oma, de moeder van mijn vader, zei vroeger altijd: "Ga zo door en gij zult spinazie eten".

Spitalfields yeah

Dat ik gek ben op Londen dat weet iedereeen denk ik nu wel, of niet? Mocht je het nog niet weten: ik ben gek op Londen eigenlijk is het nog erger: ik ben verslaafd aan Londen. Als ik aan Londen denk dan krijg ik een warm gevoel en de onweerstaanbare drang om te kijken wanneer ik weer kan gaan.

Gisteren kwam ik toevallig een website tegen helemaal over mijn favoriete buurtje Spitalfields. Daar wil ik wonen, ik voel me daar zo thuis en misschien begrijp je het een klein beetje als je de website ziet http://www.spitalfieldslife.com/. Of misschien snap je er juist helemaal niets van want het is net zoiets als verliefd zijn, dan zie je alles door een roze bril waardoor diegene of in dit geval dat plekje heel speciaal wordt.

In the mood?

Al het hele weekend had ik het voornemen om even zelf mijn kerstkaarten te maken. Het is al uniek als ik kerstkaarten wil maken maar dat even kun je wel gerust weglaten. Pff het begint met een voornemen, dan een onrustig gevoel dat je iets wil doen maar eigenlijk niet weet waar je moet beginnen. Eenmaal aan de slag, wat al een hele stap is, komt het vaak neer op veel proberen zonder resultaat. Lekker bemoedigend dus. Soms stopt het na een paar pogingen omdat ik voel dat het gewoon echt helemaal niets wordt maar deze keer kreeg ik toch de smaak te pakken. Met de stempeldoos van mijn moeder nog wel. Stempelen valt voor mij in de categorie knutselaars en dakpanschilderen maar je kunt er ook leuke dingen mee doen. De kunst is om alle tierelantijnen en extra opties weg te laten en puur vanuit de basis iets te maken en dan is het resultaat ineens niet meer zo knutsel maar meer niveau crafty wat toevallig nu heel erg hip is voor als je dat nog niet wist, duhhh slapers ;-)

Het resultaat na een avond en een volle dag knippen, plakken, stempelen (met zelfgemaakte stempels) en kopieëren en stikken is een kerstkaart die er niet uitziet als kerstkaart en een verjaardagskaart voor mijn dochter. Poeh het kost wat tijd en energie maar dan heb je ook wat: twee leuke eigenzinnige illustraties, een huiskamer voor rommel met stempels, snippers, een naaimachine en een berg afwas. Dat was niet zoals gepland maar ach who cares.

I have got the key!

Eindelijk was het gisteren zover: de sleutel van mijn atelier! Zoals je ziet nog leeg en kaal maar daar gaat in januari verandering in komen. De eerste schetsen met de binnenhuisarchitect zien er goed uit en sluiten aan bij wat ik voor ogen heb. Het wordt warm, kleurrijk, gezellig met als belangrijkste stuk een enorme tafel.

Oude tekendoos

Tijdens het opruimen van de zolder kwam ik al mijn oude tekenspullen weer tegen. Heerlijk om tussen te rommelen, ik kreeg meteen zin om iets te maken. Zo kwam mijn oude liefde weer terug voor het maken van collages. Eigenlijk nooit echt weg geweest maar tot nu toe maar weinig mee gedaan. Heerlijk friemelen en puzzelen met patroontjes en kleurtjes. En het resultaat is, bijna, altijd leuk. Ideaal voer voor mijn workshops. Ik ben ook meteen gaan struinen op internet naar oude behangetjes want dat is ook altijd leuk om te gebruiken.

Via via

Terwijl ik nog even vrolijk verder ga met het ruimen van de zolder met muis heb ik nog wat leuke recycleadresjes. Misschien raak je zelf ook geinspireerd. Ik kwam via http://artdecodesign.typepad.com/art_deco_design/recycling/ weer terecht bij http://www.studiohergebruik.nl/ en daarna weer bij http://www.bomdesign.nl/. Niets meer weggooien en aan de slag zou ik zeggen.

Clean up the mess

Herken je deze foto? Zou kunnen mits je ooit op mijn zolder bent geweest. Deze week is het tijd voor de grote najaarschoonmaak. Ik heb nog zoveel dingen op zolder van mijn oude bedrijfje maar vraag me niet waar, wat en hoe want door de rotzooi is dat al een tijdje een groot vaag gebied geworden. Wat dat met mijn nieuwe activiteiten te maken heeft en waarom dat hier op mijn blog staat? Ik ben tot de conclusie gekomen dat je niet fatsoenlijk aan iets nieuws kunt beginnen als je de oude rommel letterlijk en figuurlijk niet eerst opruimt. Dus heb ik nu al mijn moed en zin bij elkaar geraapt en ga ik orde scheppen in mijn chaos die zolder heet. Zodat mijn nieuwe start ook een echt nieuwe betere start wordt, proost!

Arggghh

Ik ben vanalles: vrolijk (meestal), creatief (ook meestal) en impulsief (bijna altijd). Maar waarom ben je meestal net datgene op het moment dat je het niet nodig hebt. Waarom ben ik altijd een doener en ga ik zitten denken als ik moet doen. Waarom krijg ik allerlei ideeën als ik er niets mee kan doen en niet als het moet. Waarom durf ik niet als mijn moed op zijn grootst zou moeten zijn. Want bang ben ik stiekem best wel. Bang dat het niet lukt met de middelen die ik voorhanden heb. Wat is een mens eigenlijk vaak bang terwijl we vaak bang zijn om de verkeerde reden: namelijk dat je faalt als je iets doet. Maar zo gebeurt er natuurlijk ook niets en kun je ook niet slagen. Pff snap jij het nog? Ok gelukkig ben ik meestal wel vrolijk en optimistisch maar je snapt natuurlijk wel dat mij ook wel eens met dagen de moed in de schoenen zinkt. Als de oplevering van mijn atelier langer op zich laat wachten en dus ook de inkomsten. Maar... houdt moed dappere stijders want er ligt een vers plan weer op tafel waarmee ik vol goede moed weer aan de slag ga. Doen, doen en nog eens doen is denk ik toch de sleutel.
Voor degenen die helemaal niets snappen van mijn verhaal maar wel een idee willen krijgen wat ik ga doen: http://www.restored.nl/ of Haarlemmerdijk 23 in Amsterdam. Een heel gaaf initiatief dat precies past bij hetgeen ik voor ogen heb.